Tuinvogeltelling, tel je mee?

Dit jaar heb ik voor het eerst meegedaan met de tuinvogeltelling. Omdat ik nog nooit meegedaan heb, heb ik mij eerst eens verdiept in hoe het werkt: je gaat in het betreffende weekend drie dagen lang een half uur voor je raam zitten en telt de vogels in je tuin. Voorbij vliegende vogels tellen niet mee en je telt de grootste groep die tegelijk in je tuin zit. Anders heb je kans dat je dezelfde vogel meerdere keren telt. Die kans is natuurlijk vrij groot, want hou een koolmees en een koolmees maar eens uit elkaar. Ik heb al moeite om de soort vogel te herkennen…

“Gewapend met pen, papier en een kop thee ben ik voor het raam gaan zitten”

Vervolgens had ik nog een paar vragen: Kies ik voor de voor- of achtertuin? Welk tijdstip van de dag? Herken ik de vogel die in de tuin gaat zitten? Uiteindelijk heb ik voor de achtertuin gekozen omdat daar het beste plek is voor de vogels want er staat een boom, en er hangt  een vogelhuis en een voerbol.  Gewapend met pen, papier en een kop thee ben ik voor het raam gaan zitten. Drie dagen achterelkaar, rond het middaguur. Totale score na anderhalf uur in de tuin kijken: 0! Geen één vogel nam de moeite om in onze tuin te gaan pauzeren, te eten of te schuilen. Hadden ze best kunnen doen, ik neem ook de moeite om te tellen…

Een aantal jaren terug was het wel anders. Op een prachtige zonnige voorjaarsdag kwam er veel gekwetter en lawaai uit het vogelhuisje in onze tuin. Dat huisje heeft mijn man op zijn verjaardag in maart gekregen, we hebben het opgehangen en ook direct verhuurd aan een vogel. Nog geen dag later werd er druk heen en weer gevlogen met takjes, blaadjes en alles wat er maar bij de vogel Ikea te vinden is voor een prachtige inrichting. We zagen de vogel regelmatig af en aan vliegen en hadden al snel door dat er nieuw leven aan het ontstaan was. Een week lang hoorden we al zacht getjilp en gepiep en zagen we dat moeder vogel het erg druk had met voer halen. En als cadeautje, met een strik eromheen, waren we op deze voorjaarsdag getuige van het uitvliegen van de jongen.

Op ons terras, genietend van de ochtendzon, zagen we heel voorzichtig een vogelkopje naar buiten komen, en snel weer terug. Later nog een keer, en ja hoor, het eerste kuiken vloog uit het nest, recht naar beneden in de rododendron. Zijn broertjes en/of zusjes ging het beter af. In totaal zijn we getuige geweest van een aantal kuikens die uitvlogen. Met recht kan ik wel zeggen dat dit een van de mooiste dingen is die ik van de natuur gezien heb. We hebben gelukkig meerdere mooie foto’s gemaakt, zodat we kunnen nagenieten van dit bijzondere moment.

“Op ons terras, genietend van de ochtendzon, zagen we heel voorzichtig een vogelkopje naar buiten komen, en snel weer terug”

Helaas heeft dat vogelhuisje de weersinvloeden niet overleefd, maar we hebben direct een nieuwe geplaatst. Tot op heden is deze onbewoond gebleven. Elk voorjaar hopen we weer dat er een vogel kiest voor ons huisje. Maar de kans is klein, aangezien we gezinsuitbreiding hebben gehad: een kat. En laat onze kat nou ontdekt hebben dat er af en toe vogels naar het huisje vliegen. Ze zit dan aandachtig onder het huisje te kijken. Op zo’n moment wil ik niet weten wat er in haar hoofdje omgaat. De kans dat we weer een vogelfamilie in de tuin krijgen is dus nagenoeg nihil. Vogels zijn welkom, maar onze kat zorgt voor een natuurlijke barrière en houdt ze op afstand. Ik hoop dat de vogels verstandig zijn, dat ze het huisje bij iemand anders in de tuin kiezen, en ik hoop dat die mensen dan net als ons kunnen genieten van het uitvliegen van het nieuwe leven. En de tuinvogeltelling? Die laat ik ook aan anderen over. Voortaan besteed ik dat half uurtje wel aan het knuffelen en spelen met onze kat, weet ik zeker dat de vogels even veilig zijn…