Over Yvonne

Kippenvel! Met kippenvel op mijn armen, en tranen in mijn ogen stond ik afgelopen week in een manege in Eersel. De reden? Paarden, of beter gezegd, passie voor paarden. “Kippenvel krijg je wanneer je diep ontzag hebt voor iets” Niet mijn passie, ik ben geen paardenmeisje. Wanneer het mooi weer is, maak ik graag een buitenrit op ons paard. Bij kou, wind en regen ben ik Sjaak afhaak. Anders is mijn zusje. Vanaf dat ze kan lopen, loopt ze al naar paarden toe, wordt vriend met bijna elk paard en kan volledig opgaan in het trainen van deze dieren. Haar laatste examen voor de opleiding: instructeur paard en gedrag van e-quine.com bracht ons dan ook in Eersel. Staand in de kou, aan de rand van de manegebak, op veilige afstand van de jonge paarden, was ik toeschouwer van dit examen. Hiervoor moest Lydia een driejarig paard, welke nog amper op een trailer was geweest, zover krijgen dat hij bereid was de trailer op te gaan. Belangrijk bij dit examen is toewerken naar verbeteri...

Je thuis voelen. Je thuis voelen in je huis, dat is wat we allemaal willen. Hoe belangrijk is dan de sfeer in je huis? Waar voel jij je thuis bij? Wat maakt voor jou je huis als thuis? Voor mij is sfeer in huis erg belangrijk. Ik kan mij ergens zomaar thuis voelen, maar soms ook totaal niet op mijn gemak. Een gevoel van heimwee kan mij dan zomaar overvallen. Zo ook een paar jaar terug. “Het interieur van het hotel, gaf me het gevoel terug te gaan in de tijd, een tijd waar sfeer nog niet bestond en bruin nog in de mode was” We hadden een weekend weg gekregen naar een hotel in Den Helder, met het hele gezin. Ondanks een heerlijke middag op het strand, het lekkere eten bij de Italiaan en de net nieuw verbouwde bowlingbaan werd ik overvallen door heimwee. Het interieur van het hotel, gaf me het gevoel terug te gaan in de tijd, een tijd waar sfeer nog niet bestond en bruin nog in de mode was. De vloerbedekking had absoluut zijn beste tijd gehad en in de tuin, voor het raam, sto...

Guilty pleasure! Heb jij een guilty pleasure? Heb jij iets waar je stiekem heel erg blij van wordt, maar wat je liever niet wilt dat een ander weet? Vast wel! Mijn guilty pleasure is trouwjurken passen en kijken! Echt waar, ik heb iets met trouwjurken. In het geheim, met gesloten gordijnen kijk ik graag naar: Say yes tot the Dress op TLC. En afgelopen vrijdag heb ik één van mijn bucket list wishes af kunnen strepen: Trouwjurken passen voor de lol. “Tussen de rondes door kregen we heerlijke hapjes en een glaasje bubbels” Met een groep gezellige meiden waren we afgereisd naar het Friese Winsum en hebben we bij “Let’s play Bridezilla” voor de lol trouwjurken gepast. Waarom? Gewoon, omdat het leuk is. En wat was het leuk. Annemarie van “Let’s play Bridezilla” heeft meer dan 300 trouwjurken waar je een keuze uit kunt maken. In drie rondes konden we een jurk naar wens uitzoeken, passen en showen. Uit de overvloed aan accessoires zoals sluiers, hoeden, sieraden, schoenen en zo...

Tuinvogeltelling, tel je mee? Dit jaar heb ik voor het eerst meegedaan met de tuinvogeltelling. Omdat ik nog nooit meegedaan heb, heb ik mij eerst eens verdiept in hoe het werkt: je gaat in het betreffende weekend drie dagen lang een half uur voor je raam zitten en telt de vogels in je tuin. Voorbij vliegende vogels tellen niet mee en je telt de grootste groep die tegelijk in je tuin zit. Anders heb je kans dat je dezelfde vogel meerdere keren telt. Die kans is natuurlijk vrij groot, want hou een koolmees en een koolmees maar eens uit elkaar. Ik heb al moeite om de soort vogel te herkennen… “Gewapend met pen, papier en een kop thee ben ik voor het raam gaan zitten” Vervolgens had ik nog een paar vragen: Kies ik voor de voor- of achtertuin? Welk tijdstip van de dag? Herken ik de vogel die in de tuin gaat zitten? Uiteindelijk heb ik voor de achtertuin gekozen omdat daar het beste plek is voor de vogels want er staat een boom, en er hangt   een vogelhuis en een voerbol. ...

Wintersport, hopen op Heinrich! Tijdens de afgelopen wintersport heb ik mij wederom regelmatig afgevraagd wat er nou zo leuk is aan skiën. Elk jaar is de eerste dag weer een dag van angst, spijt en de vraag: Waarom?! En niet alleen tijdens het skiën stel ik mijzelf deze vraag, ook in de wachtrij voor de lift weet ik even niet meer waarom ik het zo leuk vindt! Ook dit jaar heb ik weer in spagaat plaatst genomen in de stoeltjeslift. De achterkant van mijn ski’s bleef op die van de buurman hangen, gleed daarmee voor mijn andere ski, dwong mij in een houding waarin ik jarenlang niet meer gezeten had en ondertussen was mijn rechter ski al onder de ski’s en het snowboard van diegenen naast mij geschoven De man van de lift dacht waarschijnlijk: “Wat knap dat ze dat kan!” want de lift ging gewoon door en hij heeft het hele zootje zo opgeschept! Toen ik eenmaal zat, zag ik mijn linker ski op de plek waar hij hoorde, maar de rechter ski stak voorbij de twee mensen naast mij. Net voordat we...