Groene vingers!

Hoe groen zijn jouw vingers? Wroet jij graag in de aarde? Of gebruik jij jouw tuin liever als terras en geniet je van het onderhoud wat je tuinman gedaan heeft?

Tot dat laatste heb ik het gebracht, want ik ben ontslagen als tuinvrouw! Eervol ontslag, dat dan weer wel, althans dat vind ik. Aan mijn inzet lag het niet, of toch wel? Elk jaar wanneer je het voorjaar bijna kunt ruiken, de krokussen net boven het gras uitkomen, dan krijg ik tuinkriebels. De schoffel, grasmaaier, bladblazer en mijn klompen staan dan te trappelen in de garage. Zodra het kan, wil ik tuin en terras netjes hebben zodat ik van de eerste zonnestralen kan genieten in een keurig onderhouden tuin. Want van troep, onkruid, blaadjes en spinnenwebben wordt ik onrustig. Overhangende heggen en dode planten  kunnen ook mijn wel verdiende terras momenten verpesten.

En aangezien de tuin niet uit zichzelf netjes wordt, gooi ik de garage deur open bij de eerste tekenen van het voorjaar. Klompen aan, schoffel mee en aan het werk. Vol goede moed stort ik mij op de tuin. Elk fris groen plantje schoffel ik met liefde onder want ik duld geen onkruid in onze tuin! De grasmaaier haal ik in rechte banen over het gazon en met de bladblazer blaas ik al het losse gras, de spinnenwebben en afgevallen bladeren vakkundig in een hoek.

“Elke keer wanneer ik het gezamenlijke gazon voor ons huis  zie ik in gedachten de overburen al met hun kopje thee, in een stoel voor het raam zitten, genietend van mijn gestuntel”

Tot zover dit sprookje… Want echt waar, ik kan het niet! Ik ben totaal niet handig in de tuin, voel nooit goed uit welke hoek de wind waait en ben een kunstenaar in het leggen van knopen in het verlengsnoer van de grasmaaier. Elke keer wanneer ik het gezamenlijke gazon voor ons huis maai, zie ik in gedachten de overburen al met hun kopje thee, in een stoel voor het raam zitten, genietend van mijn gestuntel. Want hoelang ik het snoer ook maak, welke route ik ook op het grasveld kies, ik sta altijd te hannesen met een snoer met knopen erin en heb aan het einde altijd keurig drie slagen om de boom heen gemaaid! Vervolgens schoffel ik vakkundig al het verse groen onder in onze bloemenperk. Ja, ook de net opkomende planten die de hele winter gewacht hebben op het mooie weer. Vervolgens blaas ik met de bladblazer altijd tegen de wind in en tot overmaat van ramp zie ik na mijn gezwoeg en geploeter nog plukken met grassprieten in het gazon staan.

“Ik ga alleen nog maar genieten van onze tuin en zorg voor de drankjes, terwijl manlief het groen vakkundig aandacht geeft”

Kortom, ik ben blij dat ik met een tuinman getrouwd ben. Echt waar, mijn man is hovenier. Maar net als bij alle schilders het schilderwerk thuis als laatste aan de beurt is, roept onze tuin soms ook om aandacht. En bij mooi weer denk ik altijd dat ik het ook wel zelf kan doen. Maar dit jaar doe ik het niet meer! Ik ga alleen nog maar genieten van onze tuin en zorg voor de drankjes, terwijl manlief het groen vakkundig aandacht geeft!